NN Երբ սկսեց աշխատել, շատ զարմացավ, որ չի զգում ինքն իրենից ակնկալվող դիմադրությունը։|| Ո՞րն է այդ փոփոխության պատճառը։|| Թերևս առանց ջրի մնալու վախը կամ կնոջ նկատմամբ ունեցած պարտավորությունը...|| Բայց գուցեև պատճառը աշխատանքի բնո՞ւյթն է։|| Հիրավի, աշխատանքը մարդուն օգնում է հաշտվել սուրացող ժամանակի հետ նույնիսկ այն դեպքում, երբ այն աննպատակ է թռչում։|| Մի անգամ «Միոբիուսի ժապավենը» նրան տարավ ինչ-որ դասախոսության։|| Վայրը, ուր տեղի էր ունենում այդ դասախոսությունը, ցանկապատված էր երկաթե ցածրիկ ու ժանգոտած ցանցով, որից այն կողմ թափված թղթի կտորները, դատարկ տուփերը, անհայտ նշանակություն ունեցող փալաս-փուլուսը բոլորովին ծածկել էին գետինը։|| Նախագծողի խելքին ի՞նչ էր փչել այստեղ վանդակապատ դնել...|| Եվ ասես տարակուսանքով լի նրա այդ հարցին պատասխանելու համար հայտնվեց հնամաշ բաճկոնով մի մարդ, որը կռացավ երկաթե ցանկապատի վրա ու մատներով քերեց...|| «Միոբիուսի ժապավենը» շշնջաց, թե այդ մարդը հագուստը փոխած ոստիկան է։|| Առաստաղին տարածվեցին անձրևաջրի սրճագույն հետքերը, որոնք շատ խոշոր էին...|| Եվ այս իրադրության մեջ դասախոսն ասաց. «Աշխատանքի նկատմամբ գերակշռության այլ ճանապարհ չկա, քան ինքը՝ աշխատանքն է, ոչ թե ինքնին աշխատանքն է արժեք ներկայացնում, այլ աշխատանքով աշխատանքը հաղթահարելը, աշխատանքի ճշմարիտ արժեքը կայանում է նրա ինքնաբացասման մեջ»։|| Ականջ ծակող մի սուլոց լսվեց։|| Մատները բերանը խցկած ինչ-որ մեկը պայմանական ազդանշան էր տալիս։|| Ավազով լի զամբյուղները դուրս քաշելուն ուղեկցող անհոգ աղմուկ-աղաղակը փոսին մոտենալով աստիճանաբար լռեց։|| Եվ …

Կանգառներում կամ փողոցի ուզածդ կետում ազատ մեքենա սպասողներից իր ուղևորին Հարութը շուտ ջոկում է։ Նրանք, ովքեր ուրիշների գլխի վրայով սևեռուն նայում են հեռուն, սպասում են «24»-ի, տարեց կանայք կանգնեցնում են միայն տաքսի, աղջիկների հետ կանգնած տղերքը մագնիտաֆոնով ավտոմեքենան զգում են հեռվից, աղջիկներն ու ջահել կանայք «Զապորոժեց» չեն նստում առհասարակ, հեռու ճանապարհ գնացողը, ջղագարը, ծաղիկը ձեռքին սպասողը, թատրոն ու հյուր գնացողը «Զապո» չի նստի,— մնում են նրանք, ովքեր ապահովությունը գերադասում են արագությունից, ավելորդ ռուբլին իրենց պահելը շքեղությունից (կտան իրենց ուզած գինը), նաև շուկայից, խանութից ելած տարեց մարդիկ, և բարեհոգի հարբեցողները, մեկ էլ նրանք, ովքեր այսօր էլ մի ռուբլով պրծան կանգառում սրտաճաք մահից։ Շատ չէ, քիչ էլ չէ։ Այսքանի համար նա բզզացող իր բլոճը բանթողից հետո քշում է ուղիղ քաղաքի սիրտը։ Հարութը լավ է հասկանում, որ այդպիսի մի մեքենայով վաստակելու ամենահարմար ժամանակը կեսգիշերն է, բայց փողը նրան հետաքրքրում է այն պայմանով, որ հանգիստը չխանգարի։ Եվ եթե օրը հաջող չստացվեց, չի էլ զոռի։ Կքշի տուն։ Իսկ եթե, այնուամենայնիվ, պատահեց, որ փողի այնքան կարիք ունեցավ, որ ոչ մի բանով չի փոխարինվի, եթե, մանավանդ, փողը պետք է մեքենան սարքին պահելուն, այդ դեպքի համար նա ամենալավ ժամերը գիտի՝ առավոտյան 3-5-ը։ Այդ մեղքի ժամին տղամարդիկ սիրուհիների անկողիններից դուրս են գալիս ծիրան-ծիրան, նրանք իրենցով տեսնում են փողոցը լցված, …

NN Օգոստոսի երեսունի առավոտը (իսկ ավելի ճիշտ՝ սեպտեմբերի մեկի, ինչպես ցույց տվեցին հետագա իրադարձությունները) մեր հերոսը փաստորեն դիմավորեց միաժամանակ երկու տարբեր տեղում՝ սեփական տանը և անհայտ մի ծովափում։|| Երեսնիվայր, ծնոտը բազուկին, նա պառկած էր սառը ավազի վրա։|| Վաղ առավոտ էր, արթնացած ճայերը սուր ճիչերով ակոսում էին վաղորդյան օդը։|| Ափի երկարությամբ, ինչքան աչքը կտրում էր, սփռված էին առափնյա մունջ ժայռերի խառը կույտեր, ծովը հանգիստ էր, իսկ ճայերը, կանխագուշակելով հաջող որս, թռչում էին ջրին քսվելով։|| Միևնույն ժամանակ, անհանգիստ շուռումուռ գալով անկողնում, նա բացեց աչքերը և, մի քանի վայրկյան ոչինչ չհասկանալով, նայում էր առաստաղին, մինչև գիտակցությանը հասավ, որ լսում է հեռախոսային զանգեր։|| Լարն այնքան երկար էր, որ ցանկության դեպքում հեռախոսը թևի տակ դրած կարելի էր զբոսնել բնակարանով մեկ, բայց նա երբեք նման ցանկություն չէր ունենում։|| Այդ թուլությամբ տառապում էր կինը, հատկապես սիրում էր գիշերը հեռախոսը մահճակալի կողքին դնել։|| Ինչ խոսք, դա պատճառաբանված թուլություն էր, որովհետև, եթե հեռախոսի խելքին փչում էր զրնգալ ուշ գիշերին կամ վաղ առավոտյան, ապա խոսափողը վերցնելու համար նախասենյակ էր ուղևորվում ոչ թե ամուսինը, այլ ամենահաս կինը։|| Այնպես որ, գիշերային զբոսանքներն ի վերջո ձանձրացրին կնոջը և նրան հազիվ թե կարելի էր մեղադրել մեկ տասնյակ մետր հեռախոսալար շռայլելու համար։|| Բայց այդ առավոտ երկտեղանոց մահճակալի լավագույն կեսը դատարկ էր (կինը երեխաների հետ գնացել …